İki küçük dünyam...

İki küçük dünya...

Onlar benim küçük dünyam. ...
Dünyamın biri 3 sene önce "merhaba" dedi bize... Başarmıştım öğlen 11:00'de başlayıp, akşam 9:30'da biten maratonu...
Seni yalnız bırakmayacağım anne der gibi geldi... Bana dayanma gücü, bana kuvvet verdi gelişiyle... Yalnız gecelerimin arkadaşıydı, yarenimdi o benim... Annemi anlama sebebim oldu... İnsanlara daha yumuşak yaklaşma, iyi düşünme sebebim oldu.

O olmasaydı ben anne olamazdım... Hep dua ederdim, "adı gibi güzel gözlü olsun" diye... Adını "Hansa" koydum... "Elif Hansa"...

Tecrübesizlik, acemilik, ilk heves, ilk heyecan, ilk sorumluluk... Evlilik bile bu kadar ağır sorumluluk vermemişti bana... Anne'ydim ben... 18'ine yeni basmış taze bir anne...

Küçük dünyam büyüyor ve ben de "çok çabuk geçti yıllar" diye düşünüyorum....

Mavi dünyam...

Bir de mavi dünyam var... Mavi mavi gözleri olan, hayatının da "kutlu, talihli" olmasını arzu ederek adını "Eymen" koyduğum... "Tevhid Eymen"...
Babasının "oğlum bana benzesin" diye dualar ettiği ama tıpkısının aynısı ben olan mavi dünyam... :)
Bayram hediyesi olarak gülümsedi bize... Bembeyaz pamuk şeker...

Rabbim öyle bir düzen kurmuş ki, küçücük sıvı ete kemiğe bürünüyor ve insan olarak yine insandan çıkıyor...

İşte bu mavi dünyam da geleli 13 ay olacak 2 gün sonra... Büyüyor, oynuyor, eğleniyor. O da insan oluyor...

Çat pat yürüyen ayakları, gülüşü, ablasıyla kavga edişleri bile güzel... Bazen beni delirten güzeller onlar... O da hakkını istiyor, elinden alındı mı sinirleniyor, ağlıyor... Sendromlarımız yavaş yavaş geliyor sanki...

Hepsi bir gün yuvadan uçacak ve kızım "annesini", oğlum da büyük ihtimal "babasını" anlayacak.

Hepimizin gün gelip annemizi ve babamızı anladığımız gibi...

Güzel günlere...

Küçük dünya'ların annesi...