Ellerim büyüdü...

Hepimizin olmuştur hayatında annelerimize benzediğimiz zamanlar...
Ya huyumuz, ya bir azamız ya da hayatımız...
Hani derler ya "annenin kaderi kızına geçermiş" diye...
Mutlaka alıyoruz onlardan bir şey...
Benim de en çok anneme benzeyen yerim
"ellerim..."

Evet ellerim...
Ellerime baktığım zaman alıcı gözle...
Annemi görüyorum sanki..
Onun elleri canlanıyor gözümde...
Tırnaklarım bile benziyor...
Konu "anne" olunca, herşey güzel geliyor insana...

Hani "anne olunca" anlar ya insan...
Hani "anne olmadan" önce, annenin söyledikleri boş gelir,
ama..."anne olunca" sen de aynısını söylersin...
Tıpkı annenin sana söylediği gibi söylemiş olursun çocuğuna...
Farketmeden, anlamadan, "anne olduğun" an benzersin annene...

Seni herşeye rağmen seviyorum anne...!